Utrecht Down under / Oppenheimers grondstoffelijke trillingen

Oppenheimers grondstoffelijke trillingen: architectonisch installatie met schilderij
210 x 250 OSB lak verf gasontladingslamp /40×50 olieverf op canvas

Oppenheimers grondstoffelijke trillingen:

Presenting a painting in a wharf cellar is a challenge. To build a white wall in such a place would be denying its existence and unique characteristics. Instead, I build a wooden construction to present the painting in, mediating the work and hijacking the space. I use these constructions at locations that are not designed for presenting visual art. Here, the wooden framework serves as the connecting element that links the work to the existing architecture. The optical interference of this construction demands the attention of the viewer and guides is towards a refuge for the eye: the painting. If the eye wanders beyond the boundaries of the painting frame, it meets the construction and loses its focus.

NL
Mijn schilderijen moeten zich actief verhouden tot de ruimte waarin ze getoond worden. Voor de serie werken ‘I can’t sing the blues in an air conditioned room’ (fig) bouw ik dominante architectonische constructies van hout als omlijsting voor de schilderijen. Met het schilderij, middenin de constructie gemonteerd, is niets geks gedaan: het blijft een schilderij in de conditie waarin iedereen het als zodanig zal herkennen, maar de context is anders. Tegenover de wetmatigheden van een schilderij plaats ik een element wat zich buiten de traditie van het medium bevindt. Normaal gesproken faciliteert een witte wand de concentratie op een schilderij, mijn wand daarentegen ruist als een oude TV. De optisch interfererende wand creëert eenzelfde concentratie, maar nu juist andersom: het schilderij in het midden vormt een rustpunt voor het oog. Dwaal je af, buiten de grenzen van het schilderij, dan blijkt de omlijsting lastig om op te focussen. Deze constructies gebruik ik op plekken die niet bedoeld zijn voor de presentatie van beeldende kunst. Een monumentale fabriekshal wordt zodoende mijn tentoonstellingszaal en hierin functioneert mijn omlijstende wand of vloer als verbindend architectonisch element (fig). In galeries en musea vervang ik de witte wanden (fig) en maak ik me de ruimte eigen met een nieuwe context waarin het werk bekeken dient te worden.

Hier leg ik het uit in het TV programma Kunstuur